Τα «λάθη», που ίσως να μην είναι και τόσο λάθη.
Την συκοφαντία, με σκοπό συνήθως ένα εφήμερο κέρδος.
Την προπαγάνδα, τα «στημένα».
Την προδοσία.
Όμορφο κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος
Από μικρό παιδί ακούς και διαβάζεις για την προδοσία του Εφιάλτη στις Θερμοπύλες ή τον Βρούτο που μαχαίρωσε τον Καίσαρα, τις ίντριγκες του Βυζαντίου και τις δολοπλοκίες των Παπικών. Ύστερα πλάκωσαν οι κουκουλοφόροι της Κατοχής και οι πολυπράγμονες χαφιέδες της εξουσίας. Τα «καρφιά» στο σχολείο σου και λίγο αργότερα οι «λακέδες» στην δουλειά σου, σε έφεραν πιο κοντά σε αυτήν την πραγματικότητα αλλά εσύ επιμένεις ότι όλα αυτά δεν σε αφορούν αφού... δεν θα σου τύχουν ποτέ!
Προλαβαίνεις να αναθεωρήσεις, κι ας στοιχίσει αυτό στην αθωότητά σου.
Αν μάλιστα αρχίσεις και ψάχνεις ίσως να σοκαριστείς όχι τόσο από τις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι απανταχού «μουλωχτοί» αλλά πολύ περισσότερο από το ότι όλες αυτές οι «τεχνικές» θεωρούνται κάτι σαν Ευαγγέλιο στους χώρους εξουσίας.
Χωρίς σπιούνους και «εγκάθετους» δεν πας πουθενά.
Όχι πως σου βάζω κάποιο ηθικό ζήτημα, αυτά εξ άλλου είναι ψιλά γράμματα, όταν το «παιχνίδι» είναι του τύπου «ο θάνατός σου, η ζωή μου».
Και βέβαια ο «κακός χαμός» ξεκινά στα media, όπου η παραπληροφόρηση πάει σύννεφο, με το αζημίωτο φυσικά, είτε σε χρήμα, είτε σε είδος. Άτυχος ο Γκαίμπελς, που δεν πρόλαβε να δει την απόλυτη δικαίωσή του σε μια «δημοκρατική» κοινωνία.
Φτάνεις μάλιστα να λες «άξιος ο μισθός τους», κακοχαρακτηρίζοντας κι εκείνους που –οι δύσμοιροι- απλά τα πιστεύουν και τα λένε αλλά άντε να σε πείσουν γι' αυτό.
Τα ξέρεις πια και φυλάγεσαι. Από αυτά που σου λένε δεν πιστεύεις τίποτα αλλά τελικά αυτό το σοβαρό θέμα εμπιστοσύνης εμποτίζει την καθημερινότητά σου στο σύνολό της. Παύεις να εμπιστεύεσαι ακόμη και τον άνθρωπό σου, τον κοιτάς με μισό μάτι αναλογιζόμενος πότε θα σου «την κάνει», εκστομίζοντας την ιστορική φράση «δεν είναι αυτό που νομίζεις».
Είτε πρόκειται για σκηνή σεξ, είτε για το Μνημόνιο.
Καταλήγεις να μην εμπιστεύεσαι ούτε τον εαυτό σου κι αναζητάς χρησμούς και προφητείες που θα σου δείξουν τον δρόμο.
Και ω του θαύματος! Οι πάνσοφοι ερμηνευτές δεινών ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια.
Το είπε ο «Γέροντας» κι αφού το είπε έτσι θα 'ναι αλλά τι εννοούσε στην πραγματικότητα; Μάλλον αυτά που εξυπηρετούν τους σκοπούς του ερμηνευτή.
Κι από την στιγμή που σε κάποια Μέσα οι προφητείες γίνονται πρώτη είδηση, κάτι δεν πάει καλά με το «τώρα» σου. Μόνον την τελευταία εικοσαετία, ο κόσμος θα έπρεπε να έχει καταστραφεί 3-4 φορές, να έχει γίνει η Δευτέρα –ίσως και η Τρίτη- Παρουσία κι εσύ επιμένεις να δίνεις βάση στις περισπούδαστες ερμηνείες των «ειδικών».
Να τους πετάξεις στα σκουπίδια μαζί με τον τρόμο που προκαλούν. Κάποιοι μάλιστα το παίζουν θεοί και σου κουνάνε το δάκτυλο για να μετανοήσεις, σε προειδοποιούν για τα δεινά που έρχονται -να τώρα στην πόρτα είναι- μπας και μαζέψουν περισσότερα «κλικ» ή πουλήσουν κανένα βιβλίο παραπάνω.
Φυσικά δεν τα βγάζουν μόνο από το μυαλό τους, συνήθως αναπαράγουν «ειδήσεις», που βγαίνουν από συγκεκριμένα κέντρα εξουσίας τα οποία φυσικά «ενημερώνουν» το κοινό κατά τα συμφέροντά τους.
Όλα για το συμφέρον, όλα για το χρήμα. Γιατί σε αυτόν τον θεό πιστεύουν ακόμη κι αυτοί που δήθεν νοιάζονται για σένα. Για την τσέπη τους κόπτονται, από τους κάθε λογής «σοφούς» και «ιδεολόγους», μέχρι τον γνωστό σου που η «αντίστασή» του στην κρίση ήταν να φυγαδεύσει τα κεφάλαια του στο εξωτερικό.
Κι αν συνηθίσεις στην λαμογιά και την προδοσία. γίνεσαι σαν τα μούτρα τους κι αυτό ίσως να είναι το χειρότερο απ' όλα, αφού όταν και αν αναζητηθούν οι ευθύνες για κάποια μίζα που βγήκε στη φόρα, γίνεσαι το άλλοθί τους. Ο εξυπνάκιας που θα βγει για να σου πει «μαζί τα φάγαμε» εκπροσωπεί στην πιο κυνική του μορφή όλο αυτό το σύστημα εξουσίας που ποντάρει στην συμμετοχή σου και την ενοχή σου, την παθητικότητά σου απέναντι σε όλα αυτά τα φαινόμενα, που εδώ και δεκαετίες σε τυλίγουν.
Γι' αυτό μην τους κάνεις την χάρη και πάψε να τους ανέχεσαι. Πάψε να ανέχεσαι το παρασκήνιο που σε τρομοκρατεί και σε λοιδορεί.
Πάψε να το κάνεις κι ας μείνεις ο «τελευταίος των Μοϊκανών» να υπερασπίζεις το οχυρό της Ανθρωπιάς.
Εδώ ταιριάζει το «θα τους ταράξουμε στην αλήθεια».
Γιατί η αλήθεια σου είναι το μόνο όπλο που διαθέτεις, αρκεί να είναι η αλήθεια της καρδιάς σου και όχι των συμφερόντων σου.
Ο συνωμότης βλέπει παντού συνωμοσίες κι ο «πονηρός» σε αντιμετωπίζει πάντα ως όμοιό του. Κι όποτε περιστοιχίζεσαι από τέτοιους τύπους ανθρώπων, εύκολα διαπιστώνεις ότι κανείς δεν σε πιστεύει, παρότι είσαι απόλυτα ειλικρινής.
Μπορείς λοιπόν κι εσύ να τους «τιμωρήσεις» με καντάρια αλήθειας, να χρησιμοποιήσεις μάλιστα την αλήθεια σου για να τους ξεσκεπάσεις, την έχεις αυτήν την δυνατότητα από το δίπολο Άρη-Ποσειδώνα.
Επιπλέον, δεν είσαι υποχρεωμένος, ούτε έχεις και την δυνατότητα να στήσεις ένα αποτελεσματικό δίκτυο αντικατασκοπίας ή προπαγάνδας αλλά και να το πράξεις έχεις πραγματικά τα προσόντα να υποδυθείς στ' αλήθεια τον Τζέημς Μποντ ή θα σε φάνε λάχανο στην πρώτη στροφή;
Ίσως μπορείς απλά να επαγρυπνείς, στήνοντας καραούλι στους μπαμπέσηδες, προλαβαίνοντας να τους κάνεις τη ζημιά πριν στην κάνουν αυτοί. Αν πρόκειται για την ασφάλεια του σπιτιού σου ή του αυτοκινήτου σου μπορεί και να τα καταφέρεις, αρκεί να έχεις την τύχη να πέσεις σε τίποτα φουκαράδες «φτωχοδιάβολους» κι όχι σε επαγγελματίες απατεώνες, που πάντα έχουν τον τρόπο να βρίσκονται ένα βήμα πιο μπροστά από σένα. Είτε πρόκειται για την μαφία της... γειτονιάς σου, είτε για κάποιους «εντιμότατους» επενδυτές, κολλητούς του Ντράγκι, του Γιούνκερ κι όλων αυτών, θα σου τα πάρουν όλα, αφήνοντας σε να μονολογείς για το κακό σου «κάρμα».
Μπορείς ακόμη να κλείσεις τα αυτιά σου ή να εξαφανιστείς από προσώπου γης και να μην σε βρίσκει κανείς. Ίσως αυτή η διαφυγή σε προστατέψει για ένα διάστημα, μα αργά ή γρήγορα θα διαπιστώσεις ότι όντως «ο διάολος έχει πολλά ποδάρια» κι οι ιντριγκαδόροι δεν έχουν ούτε πατρίδα, ούτε ιερό, ούτε όσιο, όπως ακριβώς το κεφάλαιο.
