google.com, pub-2246681236863828, DIRECT, f08c47fec0942fa0 Οι Μνήμες και η Ύπνωση .. αναδρομή σε προηγούμενη ζωή - ΜΕΛΛΟΝΤΟΛΟΓΟΣ

Video of the Day

Our Team

Know us

Οι Μνήμες και η Ύπνωση .. αναδρομή σε προηγούμενη ζωή

Δευτέρα 6 Μαρτίου 2017

Μπορούμε άραγε να έχουμε μνήμες από προηγούμενη ζωή ?!.
Η ψυχοερεύνηση αγαπημένοι μου αναγνώστες ασχολείται με οτιδήποτε χαρακτηρίζεται ως φαινόμενο, ωστόσο στηρίζει τις μελέτες της στα επιστημονικά δεδομένα. Πράγματι, ως ένα σημείο είναι ακόμη άγνωστες οι ικανότητες του ανθρώπινου εγκεφάλου, αλλά δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τις βασικότερες λειτουργίες του, σύμφωνα με όσα δεν αμφισβητούνται πλέον στις μέρες μας.
Οι μεταφυσικές ανθρώπινες ικανότητες, όπως τις ονόμαζαν παλιότερα, ανέκαθεν κέντριζαν το ενδιαφέρον όλων των ερευνητών. Οι πρώτοι μάλιστα που έστρεψαν την προσοχή τους προς τις λειτουργίες του ανθρώπινου εγκεφάλου, ήταν οι αρχαίοι μας πρόγονοι, Πατέρες όλων των Επιστημών.


Δεν θα σας πάω όμως τόσο πίσω στην ιστορία. Σήμερα περιορίζομαι στις ικανότητες του ανθρώπινου εγκεφάλου και ειδικά σε ότι αφορά τις μνήμες, έτσι ώστε να απαντήσω σε δύο ερωτήματα:
Πρώτο. Μπορούμε να απαλλαχτούμε από βασανιστικά συναισθήματα, εάν επανεξετάσουμε τις ξεθωριασμένες μνήμες μας ?!.
Και δεύτερο. Μπορούμε άραγε να έχουμε μνήμες από μια προηγούμενη ζωή ?!.

* * Οι Μνήμες:


Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι το μεγαλύτερο μυστήριο της υλικής ύπαρξης μας. Φανταστείτε τον ανθρώπινο εγκέφαλο σαν έναν υπολογιστή με εκπληκτικά τεράστιες δυνατότητες, ο οποίος δέχεται ακατάπαυστα νέα δεδομένα.
Τα περισσότερα από αυτά τα επεξεργάζεται συνειδητά και τα αποθηκεύει στα διάφορα επίπεδα της μνήμης του.
Το μεγαλύτερο μέρος αυτών πηγαίνουν στην λεγόμενη Μακρόχρονη Μνήμη, η οποία φαίνεται πως εδρεύει σε πιο “βαθιές” εγκεφαλικές περιοχές, όπως ο ιππόκαμπος, ο οποίος βρίσκεται στο εσωτερικό του εγκεφάλου. Ο ιππόκαμπος είναι μια πολύ σημαντική εγκεφαλική περιοχή με πολλαπλές λειτουργίες, και συνήθως έχει έναν συντονιστικό ρόλο ανάμεσα σε όλες τις περιοχές που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με αυτόν.


Κάποια άλλα δεδομένα πηγαίνουν στην Διαδικαστική Μνήμη. Πολύ σημαντική διότι εκεί αποθηκεύονται οι αυτοματοποιημένες κινήσεις μας (της καθημερινότητας – της ρουτίνας), που σχετίζονται αποκλειστικά με την ενεργοποίηση και τον συντονισμό των κινήσεων μας.
Επομένως λόγω της διαφορετικής φύσης και έδρας της Διαδικαστικής Μνήμης, η αμνησία ή άλλες μνημονικές διαταραχές δεν φαίνεται πως μας επηρεάζουν ιδιαίτερα.
Έτσι, για παράδειγμα.. ένας αμνησιακός ασθενής μπορεί να διαβάσει – να γράψει - να καβαλήσει ποδήλατο – να οδηγήσει – να ξέρει ότι χρειάζεται κλειδί για να κλειδώσει μια πόρτα κ.ά.. ασχέτως εάν δεν θυμάται πώς και πού τα έμαθε όλα αυτά. Η’ όπως, ένας προχωρημένος χρήστης υπολογιστή, δεν χρειάζεται να προσέχει ποια πλήκτρα πατάει, από τη στιγμή που θα μάθει το «τυφλό σύστημα». Κατά τον ίδιο περίπου τρόπο, ο εγκέφαλος σε κλάσματα δευτερολέπτων ανασχηματίζει μια λέξη την οποία γνωρίζει.. την “βλέπει” δηλαδή εκπληκτικά πιο γρήγορα από ότι ή σκέψη !!.


Η μνήμη μας χωρίζεται σε δύο βασικές κατηγορίες (όπως προαναφέρω), αλλά και σε κάποιες υποκατηγορίες. Εκεί, αρκετά απ’ τα δεδομένα αποθηκεύονται ασυναίσθητα. Πρόκειται για επίπεδο που “τροφοδοτείται” απ’ τις αισθήσεις ή μέσω των ενστίκτων, με αστραπιαίους ρυθμούς. Έτσι, μια τρίτη βασική κατηγορία που προστέθηκε σχετικά πρόσφατα, είναι η «Αισθητήρια Μνήμη».


Η Αισθητήρια Μνήμη έχει να κάνει με οτιδήποτε βιώσαμε με έντονα συναισθήματα.. ακόμη και σε εποχές που δεν τις θυμόμαστε (όπως παιδική ηλικία), ακόμη κι αν έχουμε πάθει αμνησία. Αυτό οφείλεται στην Αμυγδαλή, η οποία συνδέει τις αναμνήσεις με τα διάφορα συναισθήματα. Αρκεί μια εικόνα – ένας ήχος – μια φευγαλέα σκέψη, ακόμη και μια φράση, για να αλλάξει η διάθεση μας σε κλάσματα δευτερολέπτων.. δίχως να κατανοούμε τον λόγο για αρκετή ώρα.
Έτσι, όταν βρεθούμε αντιμέτωποι με μια κατάσταση, η οποία μας δημιουργεί έντονα συναισθήματα (θετικά ή αρνητικά), η Αμυγδαλή ανασύρει από την μνήμη και φέρνει ξανά στο συνειδητό επίπεδο παρόμοια συναισθήματα από παρελθοντικά βιώματα. Κι όταν τα συναισθήματα είναι δυσάρεστα, συμβαίνει να αποφεύγουμε να επανεξετάσουμε το παρελθόν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να “ξεθωριάζουν” σταδιακά στην Μακρόχρονη μνήμη οι λεπτομέρειες που προκάλεσαν την παρελθοντική επίπονη εξέλιξη, δίχως όμως να αποβάλλονται κατ’ αυτόν τον τρόπο τα συσσωρευμένα συναισθήματα από την Αισθητήρια μνήμη.
Μάλιστα, αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος που δυσκολευόμαστε να ξεπεράσουμε κάποιες φοβίες – τραυματικές εμπειρίες – εθισμούς κ.ά.


Επομένως, η Αισθητηριακή Μνήμη μπορούμε να πούμε ότι λειτουργεί αυτοβούλως, είτε για να γαληνέψουμε την ψυχή μας, είτε για να προφυλάξουμε την ζωή μας. Στην πρώτη περίπτωση, η παρέμβαση της προφανώς έχει ως σκοπό να διδαχτούμε απ’ τα παρελθοντικά βιώματα μας, ώστε να έχουμε μέτρο σύγκρισης για το μέλλον. Ενώ στην δεύτερη η παρέμβαση της είναι σωτήρια, διότι αντιδρούμε μηχανικά. Όπως δηλαδή, όταν αντιλαμβανόμαστε μία απειλητική κίνηση από πίσω μας και γυρνάμε το κεφάλι – όταν αποφεύγουμε αντικείμενα που έρχονται κατά πάνω μας πριν ακόμη τα δούμε – όταν πατάμε το φρένο μπροστά στο κίνδυνο πριν προλάβουμε να σκεφτούμε κ.ά.


Ακόμη. Χάρη στην ικανότητα του εγκεφάλου να αποθηκεύει αισθητηριακά δεδομένα, οι στατικές εικόνες μένουν στην μνήμη μας. Η ικανότητα αυτήν που την ονομάζουμε «Φωτογραφική Μνήμη», είχε αμφισβητηθεί από πολλούς επιστημονικούς κλάδους.. εκτός βέβαια την ψυχολογία και κατ’ επέκταση την παραψυχολογία.
Αμφισβητήθηκε βάσει της θεωρίας ότι, η ικανότητά μας να συλλαμβάνουμε μια κίνηση, οφείλεται στο γεγονός πως αποθηκεύουμε κάθε «καρέ» της κίνησης, τόσο ώστε να μπορέσουμε να το συγκρίνουμε με το αμέσως επόμενο «καρέ». Αν για κάποιο λόγο σε αυτή την χρονική ροή γίνει ασυναίσθητα εισαγωγή τρίτου καρέ ανάμεσα στα δύο, τότε δυσκολευόμαστε να συλλάβουμε την προσθήκη. Δεν συνειδητοποιούμε δηλαδή ότι κάτι άλλαξε στο οπτικό μας πεδίο.


Πράγματι. Αρκετές φορές ενώ το βλέμμα πλανάται, στην ουσία συμβαίνει να μην βλέπουμε, διότι είμαστε απορροφημένοι στις σκέψεις μας ή στο συναίσθημα της στιγμής. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν έχει καταγραφεί το σκηνικό. Και τότε, ο μόνος τρόπος για να ανασύρουμε (να φέρουμε στην επιφάνεια) τα πλάνα που «ξέφυγαν από το μάτι», είναι ο Υπνωτισμός. Με την μέθοδο αυτήν μπορούμε να επιστρέψουμε στην χρονική στιγμή και «να παγώσουμε την εικόνα», για να εξετάσουμε τις λεπτομέρειες που συνειδητά απουσιάζουν από το σκηνικό.


Και στο σημείο αυτό θέλω να προσθέσω ότι μετά από έρευνες που έχουν γίνει (κυρίως στις ΗΠΑ), έχουν δείξει ότι κατά το παρελθόν υπήρχαν αρκετές υποθέσεις όπου κάποιοι αθωωθήκαν εσφαλμένα, ή καταδικάστηκαν εσφαλμένα κατόπιν αμφιλεγόμενων μαρτυριών, λόγω μνημονικής ανάκλησης των μαρτύρων. Σε πιο πρόσφατες εποχές, και ειδικά σε σοβαρές υποθέσεις που λόγω κενών μνήμης δεν μπορούσαν να στοιχειοθετηθούν κατηγορίες, κρίθηκε αναγκαίο να υποβληθούν σε ύπνωση οι σημαντικότεροι μάρτυρες.


* * Ύπνωση και Ψευδομνήμες:


Η σύγχρονη εποχή της Ύπνωσης ξεκινά τον 18ο αιώνα.
Σε αντίθεση με όσα λέγονται, η ύπνωση δεν έχει σκοπό να μας φέρει σε επαφή με το Υπερπέραν, ή με τα βιώματα μιας (ίσως) προηγούμενης ζωής μας. Άλλωστε, ΔΕΝ υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο. Στην πραγματικότητα πρόκειται για κλινική ύπνωση, που έχει ως σκοπό να μας βοηθήσει να χειριστούμε καλύτερα το παρόν και το μέλλον μας.


Αν και είναι δύσκολο να δοθεί ένας ακριβής ορισμός για την ύπνωση, μπορούμε να πούμε ότι η κλινική ύπνωση είναι μια σειρά διαδικασιών κατά τις οποίες ο θεραπευτής καθοδηγεί τον θεραπευόμενο να ανα_βιώσει συγκεκριμένους προβληματισμούς του, που σχετίζονται με το πώς αισθάνεται, σκέφτεται ή και συμπεριφέρεται. Μια πιο ήπια διαδικασία, είναι η μέθοδος της Ψυχανάλυσης. Συνήθως προηγείται η Ψυχανάλυση.



Για τους ψυχοθεραπευτές, η ύπνωση είναι μια τεχνική - ένα ακόμα εργαλείο δηλαδή που διαθέτει ο θεραπευτής, για να βοηθήσει τον θεραπευόμενο, ειδικότερα σε χρόνιες περιπτώσεις κατάθλιψης, διαταραχές άγχους, φοβίες, επεισόδια πανικού, μετατραυματική συνδρομή, όπως όμως και στη διακοπή επιβλαβών συνηθειών, στις διατροφικές διαταραχές, στις διαταραχές της στύσης.. και ψυχοσωματικά προβλήματα γενικότερα.


Η Ύπνωση χρησιμοποιείται επίσης στον έλεγχο του πόνου, ακόμα και του χρόνιου. Γι’ αυτό την εφαρμόζουν οδοντίατροι, χειρουργοί, αναισθησιολόγοι, για να περιορίσουν τον πόνο με λιγότερη ή και καθόλου αναισθησία, όπως επίσης, την χρησιμοποιούν και γυναικολόγοι στη διαδικασία του τοκετού (λεγόμενος ανώδυνος τοκετός), κά.


Μάλιστα συχνά ηχογραφείται η ύπνωση, ώστε εν συνεχεία οι υποβαλλόμενοι να ακούνε και μόνοι τους όσα ειπώθηκαν. Αρκετοί θεραπευόμενοι εκπαιδεύονται και στην αυτοΰπνωση, ώστε να μπορούν να συνεχίσουν τη θεραπεία στο σπίτι και να μην εξαρτώνται συνεχώς απ’ τον θεραπευτή. Έτσι εφαρμόζουν την αυτοΰπνωση, την ώρα που επανέρχεται το πρόβλημα. Μην φανταστείτε όμως ότι χάνουν την επαφή τους με το περιβάλλον τους.


Αν και η Ύπνωση έχει ευρεία γκάμα εφαρμογής, δεν αποτελεί την λύση για όλους και για όλα. Πάντως, το βέβαιο είναι πως κανείς δεν μπορεί να υπνωτιστεί δίχως την θέλησή του !!.


Με την ύπνωση μπορεί όντως να γίνει αναδρομή στο παρελθόν, αλλά μόνο (ΠΡΟΣΟΧΗ) στις μνήμες που έχουν καταγραφεί στον εγκέφαλο (εν ζωή), με τον όποιον απ’ τους παραπάνω τρόπους περιγράφω. Μάλιστα, υπό την καθοδήγηση καλά εκπαιδευμένου ειδικού, η ύπνωση έχει αποτελέσματα και σε περιπτώσεις αμνησίας. Προτείνεται λοιπόν για αναδρομή σε στιγμές που “στιγματίστηκαν” από συναισθήματα, συμπεριφορές, και παρελθοντικές σκέψεις.


Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, ακόμη κι αν έχετε κάποια προσωπική εμπειρία ύπνωσης, με σκοπό την αναδρομή σε προηγούμενη ζωή.. θέλω να λάβετε σοβαρά υπόψη σας ότι αυταπατάστε !!.
Ασφαλώς πρόκειται για τις λεγόμενες «Ψευδομνήμες», καθώς εμπλέκεται η φαντασία , η επιθυμία , σε συνδυασμό με αυτό που ο καθοδηγητής (υπνωτιστής), ξέρει τί θέλει να ακούσει ο υπνωτιζόμενος !!.
Κατά παρόμοιο τρόπο γίνονται και οι λεγόμενες «υποβολές σκέψεων», συνήθως δίχως την συνειδητή συγκατάθεση του υποβαλλομένου. Σε αυτήν την περίπτωση λέμε ότι το άτομο έχει υποστεί «πλύση εγκεφάλου», και αυτό έχει ως σκοπό να οδηγηθεί το άτομο σε ενέργειες που φυσιολογικά, δεν θα τις έπραττε. Όπως ως παράδειγμα, ακόμη και μια δολοφονία !!.


Η Ψυχή μετά τον Σωματικό Θάνατο:


Σαφώς η Ψυχή είναι αθάνατη, αλλά αυτό δεν το εξετάζουμε επί της παρούσης. Πρόκειται για ένα τεράστιο κεφάλαιο. Ωστόσο, αυτά που οφείλω να συμπληρώσω για σήμερα (μετά όλα τα παραπάνω), είναι τα ακόλουθα:


** Πράγματι, η ψυχή είναι προικισμένη με χαρίσματα αλλά και με σοφία, που ουδέποτε διδάχτηκε σε αυτήν την ζωή. Στο “φαινόμενο” αυτό οφείλεται η εξέλιξη μας. Και πολύ πιθανόν η ψυχή να κουβαλάει μαζί της απωθημένα μιας προηγούμενης εποχής. Έχω αναρτήσει αρκετά σχετικά άρθρα μου, και πρόσφατα μάλιστα με τίτλο «Μετενσάρκωση – Μετεμψύχωση».
Όμως όπως κι αν έχουν τα πράγματα, με το παρόν άρθρο μου δεν ακυρώνω τίποτα. Και θέλω να πιστεύω ότι έγιναν σαφείς οι λόγοι που δεν υπάρχει το ενδεχόμενο να ανακαλύψουμε μέσω Ύπνωσης την όποια (τυχών) προηγούμενη ζωή μας. Τελεία και παύλα._


~ ~ Θα ακολουθήσει άρθρο μου σχετικά με την «Αισθηματική Νοημοσύνη» .. συναφές με το παρόν.




ΜΑΡΙΑΝΝΑ

 

-

Powered By BloggerTips.gr

Η λίστα ιστολογίων μου

Δημοφιλή Αναρτήσεις